Jesteś tutaj: Oświęcimskie Centrum Kultury >> kino >> opera na dużym ekranie >> Eugeniusz Oniegin - retransmisja z The Metropolitan Opera w Nowym Jorku >>
Eugeniusz Oniegin - retransmisja z Nowego Jorku
od: do:
18 stycznia 2015 roku w Naszym Kinie Oświęcimskiego Centrum Kultury odbyła się, w ramach The Met: Live in HD, retransmisja opery Piotra Czajkowskiego (1840–1893) z The Metropolitan Opera w Nowym Jorku, z udziałem Anny Netrebko, Mariusza Kwietnia i Piotra Beczały, pt. "Eugeniusz Oniegin".
"Eugeniusz Oniegin" to opera (sceny liryczne) w trzech aktach, siedmiu obrazach (1879) | op. 24, według libretta Piotra Czajkowskiego i Konstantina Szyłowskiego na podstawie poematu dygresyjnego Aleksandra Puszkina - jednego z najwybitniejszych rosyjskich poetów romantycznych. Skromna i wrażliwa Tatiana zakochuje się w Onieginie, znudzonym światowcu, który odrzuca jej miłość. Po latach Oniegin uświadamia sobie, że jednak kocha Tatianę, ale ta jest już żoną księcia Griemina. Mimo, że nadal darzy Oniegina uczuciem, Tatiana pozostaje wierna mężowi.
obsada:
Anna Netrebko - Tatiana
Oksana Volkova - Olga, jej siostra
Elena Zaremba - pani Łarina, właścicielka majątku ziemskiego, ich matka
Mariusz Kwiecień - Eugeniusz Oniegin
Piotr Beczała - Włodzimierz Leński, poeta, narzeczony Olgi
Larissa Diadkova - Filipowna, niania
David Crawford - Rotmistrz
John Graham-Hall - monsieur Triquet
Richard Bernstein - Zarecki
Alexei Tanovitsky - książę Griemin
chór, balet i orkiestra The Metropolitan Opera
Valery Gergiev - dyrygent
realizatorzy:
Deborah Warner - inscenizacja
Fiona Shaw - reżyseria
Tom Pye - scenografia
Chloe Obolensky - kostiumy
Jean Kalman - światło
Finn Ross, Ian William Galloway - projekcje wideo
Kim Brandstrup - choreografia
prowadzenie - Deborah Voigt
realizacja telewizyjna - Gary Halvorson
wersja językowa: napisy (materiały dodatkowe w wersji angielskiej)
czas trwania spektaklu: 245 minut (2 przerwy)
Inscenizacja jest koprodukcją The Metropolitan Opera w Nowym Jorku i English National Opera w Londynie.
akt 1
Jesień. Osiadła na wsi pani Łarina wspomina czas, zanim wyszła za mąż. Kochała pewnego mężczyznę, ale zmuszono ją do małżeństwa z innym. Teraz, kiedy jest wdową, opiekuje się majątkiem ziemskim, który pozostał jej w spadku po mężu i wychowuje dwie prawie dorosłe córki: Tatianę i Olgę. Tatiana spędza czas na rozmyślaniach, czytaniu powieści i zbytnim przejmowaniu się losami ich bohaterów, Olga cieszy się każdym dniem, jest wesoła i beztroska. O rękę Olgi zabiega sąsiad Łarinych – poeta Leński. Pewnego dnia Włodzimierz odwiedza po raz kolejny swoją ukochaną, ale tym razem przywozi ze sobą niespodziewanego gościa. Jest nim Eugeniusz Oniegin, wytworny młody mężczyzna, w którym rozmarzona Tatiana natychmiast się zakochuje. Po wizycie panów, wieczorem, kładąc się już spać, Tatiana prosi nianię Filipowną, aby ta opowiedziała jej o swojej pierwszej miłości i małżeństwie. Po dość przygnębiającej opowieści niania wychodzi, a Tatiana – wbrew wszelkim konwenansom – postanawia napisać list do Oniegina, w którym wyzna mu swe uczucia. Rankiem (Tatiana nie zmrużyła oka) prosi nianię, aby ta przy pomocy swojego wnuczka dostarczyła list adresatowi. Tatiana czeka w ogrodzie na odpowiedź Oniegina. Ten zjawia się w końcu. Przyznaje, że list go wzruszył, niemniej jednak nie może zaoferować młodej dziewczynie nic więcej poza przyjaźnią. Mentorskim tonem radzi jej też, aby kontrolowała swoje emocje, by ktoś nie wykorzystał jej – naiwnej.
akt 2
Styczeń. Okoliczni sąsiedzi zostali zaproszeni do majątku Łarinych na bal z okazji imienin Tatiany. Przybywa także Oniegin, który niechętnie zgodził się towarzyszyć Leńskiemu, ponieważ prowincjonalne uroczystości rodzinne strasznie go nudzą. Dodatkowo zirytowany faktem, że goście, plotkując, coraz śmielej łączą jego osobę z Tatianą, mści się na Leńskim: zaczyna ostentacyjnie flirtować z Olgą. Leński nie rozumie powodów zachowania swego przyjaciela, zazdrość zaślepia go na tyle, że wyzywa Oniegina na pojedynek. Bal kończy się skandalem. Przed pojedynkiem Leński rozmyśla o poezji, miłości do Olgi i śmierci. Przybywa Oniegin wraz ze swym sekundantem. Choć emocje już opadły, honor nie pozwala mężczyznom zrezygnować z pojedynku. Pada strzał. Leński nie żyje.
akt 3
Sankt Petersburg, kilka lat później. Próbując zagłuszyć wyrzuty sumienia po zabójstwie przyjaciela, Oniegin wiele podróżował, teraz jednak powraca do stolicy. Na balu u księcia Griemina ma okazję być przedstawiony jego nowej żonie. Zdumiony, rozpoznaje w niej Tatianę, obecnie dostojną księżnę. Oniegin uświadamia sobie, że był i nadal jest w niej zakochany. Oniegin wysłał list do Tatiany z prośbą o spotkanie, do którego później dochodzi. Mężczyzna prosi księżnę, by z nim uciekła. Tatiana przyznaje, że wciąż go kocha, ale pozostanie wierna przysiędze i absolutnie nie opuści męża. Rozstają się po raz ostatni. Oniegin przeklina siebie i swój los.
Metropolitan Opera to jeden z najsłynniejszych teatrów operowych świata. Znajduje się w Centrum Lincolna dla Sztuk Wykonawczych (The Lincoln Center for the Performing Arts), który to kompleks położony jest pomiędzy zachodnią 62. i 65. ulicą oraz alejami Columbus i Amsterdam. Jego historię tworzyli - i tworzą - najwięksi śpiewacy, dyrygenci, reżyserzy i scenografowie. Debiutował tam Enrico Caruso, sławę zdobywali Maria Callas, Renata Tebaldi czy Carlo Bergonzi, a za dyrygenckim pulpitem stawał sam Arturo Toscanini oraz Gustaw Mahler i wielu innych. Scena gościła niemal wszystkie wybitne gwiazdy operowe. Debiut na deskach Metropolitan Opera to marzenie wszystkich wykonawców, a spełnienie go otwiera drogę do międzynarodowej kariery. Nowojorskie spektakle to wydarzenia artystyczne nieprzeciętne zarówno pod względem wokalnym, jak i aktorskim. W przedstawieniach, reżyserowanych przez takie znakomitości, jak Franco Zefirelli czy Laurent Pally, biorą udział największe współczesne gwiazdy sceny operowej.
"Eugeniusz Oniegin" to opera (sceny liryczne) w trzech aktach, siedmiu obrazach (1879) | op. 24, według libretta Piotra Czajkowskiego i Konstantina Szyłowskiego na podstawie poematu dygresyjnego Aleksandra Puszkina - jednego z najwybitniejszych rosyjskich poetów romantycznych. Skromna i wrażliwa Tatiana zakochuje się w Onieginie, znudzonym światowcu, który odrzuca jej miłość. Po latach Oniegin uświadamia sobie, że jednak kocha Tatianę, ale ta jest już żoną księcia Griemina. Mimo, że nadal darzy Oniegina uczuciem, Tatiana pozostaje wierna mężowi.
obsada:
Anna Netrebko - Tatiana
Oksana Volkova - Olga, jej siostra
Elena Zaremba - pani Łarina, właścicielka majątku ziemskiego, ich matka
Mariusz Kwiecień - Eugeniusz Oniegin
Piotr Beczała - Włodzimierz Leński, poeta, narzeczony Olgi
Larissa Diadkova - Filipowna, niania
David Crawford - Rotmistrz
John Graham-Hall - monsieur Triquet
Richard Bernstein - Zarecki
Alexei Tanovitsky - książę Griemin
chór, balet i orkiestra The Metropolitan Opera
Valery Gergiev - dyrygent
realizatorzy:
Deborah Warner - inscenizacja
Fiona Shaw - reżyseria
Tom Pye - scenografia
Chloe Obolensky - kostiumy
Jean Kalman - światło
Finn Ross, Ian William Galloway - projekcje wideo
Kim Brandstrup - choreografia
prowadzenie - Deborah Voigt
realizacja telewizyjna - Gary Halvorson
wersja językowa: napisy (materiały dodatkowe w wersji angielskiej)
czas trwania spektaklu: 245 minut (2 przerwy)
Inscenizacja jest koprodukcją The Metropolitan Opera w Nowym Jorku i English National Opera w Londynie.
akt 1
Jesień. Osiadła na wsi pani Łarina wspomina czas, zanim wyszła za mąż. Kochała pewnego mężczyznę, ale zmuszono ją do małżeństwa z innym. Teraz, kiedy jest wdową, opiekuje się majątkiem ziemskim, który pozostał jej w spadku po mężu i wychowuje dwie prawie dorosłe córki: Tatianę i Olgę. Tatiana spędza czas na rozmyślaniach, czytaniu powieści i zbytnim przejmowaniu się losami ich bohaterów, Olga cieszy się każdym dniem, jest wesoła i beztroska. O rękę Olgi zabiega sąsiad Łarinych – poeta Leński. Pewnego dnia Włodzimierz odwiedza po raz kolejny swoją ukochaną, ale tym razem przywozi ze sobą niespodziewanego gościa. Jest nim Eugeniusz Oniegin, wytworny młody mężczyzna, w którym rozmarzona Tatiana natychmiast się zakochuje. Po wizycie panów, wieczorem, kładąc się już spać, Tatiana prosi nianię Filipowną, aby ta opowiedziała jej o swojej pierwszej miłości i małżeństwie. Po dość przygnębiającej opowieści niania wychodzi, a Tatiana – wbrew wszelkim konwenansom – postanawia napisać list do Oniegina, w którym wyzna mu swe uczucia. Rankiem (Tatiana nie zmrużyła oka) prosi nianię, aby ta przy pomocy swojego wnuczka dostarczyła list adresatowi. Tatiana czeka w ogrodzie na odpowiedź Oniegina. Ten zjawia się w końcu. Przyznaje, że list go wzruszył, niemniej jednak nie może zaoferować młodej dziewczynie nic więcej poza przyjaźnią. Mentorskim tonem radzi jej też, aby kontrolowała swoje emocje, by ktoś nie wykorzystał jej – naiwnej.
akt 2
Styczeń. Okoliczni sąsiedzi zostali zaproszeni do majątku Łarinych na bal z okazji imienin Tatiany. Przybywa także Oniegin, który niechętnie zgodził się towarzyszyć Leńskiemu, ponieważ prowincjonalne uroczystości rodzinne strasznie go nudzą. Dodatkowo zirytowany faktem, że goście, plotkując, coraz śmielej łączą jego osobę z Tatianą, mści się na Leńskim: zaczyna ostentacyjnie flirtować z Olgą. Leński nie rozumie powodów zachowania swego przyjaciela, zazdrość zaślepia go na tyle, że wyzywa Oniegina na pojedynek. Bal kończy się skandalem. Przed pojedynkiem Leński rozmyśla o poezji, miłości do Olgi i śmierci. Przybywa Oniegin wraz ze swym sekundantem. Choć emocje już opadły, honor nie pozwala mężczyznom zrezygnować z pojedynku. Pada strzał. Leński nie żyje.
akt 3
Sankt Petersburg, kilka lat później. Próbując zagłuszyć wyrzuty sumienia po zabójstwie przyjaciela, Oniegin wiele podróżował, teraz jednak powraca do stolicy. Na balu u księcia Griemina ma okazję być przedstawiony jego nowej żonie. Zdumiony, rozpoznaje w niej Tatianę, obecnie dostojną księżnę. Oniegin uświadamia sobie, że był i nadal jest w niej zakochany. Oniegin wysłał list do Tatiany z prośbą o spotkanie, do którego później dochodzi. Mężczyzna prosi księżnę, by z nim uciekła. Tatiana przyznaje, że wciąż go kocha, ale pozostanie wierna przysiędze i absolutnie nie opuści męża. Rozstają się po raz ostatni. Oniegin przeklina siebie i swój los.
Metropolitan Opera to jeden z najsłynniejszych teatrów operowych świata. Znajduje się w Centrum Lincolna dla Sztuk Wykonawczych (The Lincoln Center for the Performing Arts), który to kompleks położony jest pomiędzy zachodnią 62. i 65. ulicą oraz alejami Columbus i Amsterdam. Jego historię tworzyli - i tworzą - najwięksi śpiewacy, dyrygenci, reżyserzy i scenografowie. Debiutował tam Enrico Caruso, sławę zdobywali Maria Callas, Renata Tebaldi czy Carlo Bergonzi, a za dyrygenckim pulpitem stawał sam Arturo Toscanini oraz Gustaw Mahler i wielu innych. Scena gościła niemal wszystkie wybitne gwiazdy operowe. Debiut na deskach Metropolitan Opera to marzenie wszystkich wykonawców, a spełnienie go otwiera drogę do międzynarodowej kariery. Nowojorskie spektakle to wydarzenia artystyczne nieprzeciętne zarówno pod względem wokalnym, jak i aktorskim. W przedstawieniach, reżyserowanych przez takie znakomitości, jak Franco Zefirelli czy Laurent Pally, biorą udział największe współczesne gwiazdy sceny operowej.
